بی شک جلو بازوی راست آرنولد در تاریخ بی سابقه اس . حتی جلو بازوی چپش هم نتوانست به گرد پای جفیت خود برسد . در سال های 71 ، 73 و 74 میلادی آرنولد بزرگترین و برآمده ترین جلو بازو ها را داشت. امروز همه ما رمز موفقیت آرنولد شواتزنگر را میدانیم : تمرین تا پای مرگ!
تک اندام: گرچه هیچ گاه وزنه هایش به سنگینی وزنه های هم تمرین اش فرانکو کلمبو نرسید، اما تمریناتش نهایت فشار و سختی را داشت . او دو بار در هفیته جلو بازوهایش را تمرین می داد و هر بار تقریبا سه ساعت طول می کشید . او قدرت ذهنش را در ساختن چنین بازوهایی به اندازه فیزیک بدنی خوبش موثر می دانست.
تک اندام
تمرین جلو بازو با آرنولد
جلو بازو هالتر تقلبی 8- 5 * 12- 8
جلو بازو دمبل روی نیمکت شیب 8- 5 * 12 – 8
جلو بازو تمرکزی تک دست 10 * 5
جلو بازو دمبل ایستاده ( متناوب ) 10 * 5