










روزای اولی که تمرین پا داشتم، پیش خودم میگفتم: «پاهامو که کسی نمیبینه، مهم بالاتنهس!»
بیشتر تمرکزمو گذاشته بودم روی سینه، بازو، سرشانه… همون عضلاتی که توی تیشرت قشنگ به چشم میان. ولی راستشو بخوای، وقتی اولین بار یه جلسهی اسکوات درست و حسابی رفتم، تازه فهمیدم تا قبلش تمرینام همه ش نصفه کاره بوده.
همون روز بود که بعد از ست سوم اسکوات، حس کردم الاناس که باید آمبولانس بیاد منو ببره. نفسنفس میزدم، عرق از سر و روم میریخت، و راستش رو بخوای، داشتم فکر میکردم «این همه سختی برای چی؟»
بعد از بیست سال سابقه تمرین و مربیگری، میگم: روز پا ، نه تنها مهمه، بلکه اگه حذفش کنی، داری جلوی پیشرفت کل بدنت رو میگیری.
پا فقط برای فوتبال یا دویدن نیست. پاها ستونهای بدن هستند .
وقتی اسکوات یا ددلیفت میزنی، داری از ران، همسترینگ، باسن، عضلات Core و حتی عضلات بالاتنه استفاده میکنی. این یعنی روز پا ، فقط پا رو قوی نمیکنه؛ کل بدنت رو ارتقا میده.
اگه ساختمان رو با ستونهای چوبی بسازی، بالاخره یه روز میریزه. بدن هم همینه: بدون پاهای قوی، بالا تنه هم قدرت و استقامت واقعی پیدا نمیکنه.
اینجا یه نکته ی علمی جذاب هست که خیلیها توجه بهش ندارند:
تمرینهای چند مفصلی مثل اسکوات و ددلیفت باعث آزاد شدن بیشتر تستوسترون و هورمون رشد میشن.
چرا مهمه؟
وقتی پا رو تمرین میدی، این هورمونها نه فقط برای پا، بلکه برای کل بدنت فعال میشن. یعنی حتی بازو و سینهت هم از روز پا سود میبرن.
این یکی رو همه تجربه کردن. اغلب به خاطر اینه که با شکم پر اومدی تمرین. وقتی خونت میره سمت عضلات پا، دستگاه گوارشت کمتر خون میگیره و نتیجهش حالت تهوعه.
راهحل: ۲ تا ۳ ساعت قبل تمرین یه وعده سبک و قابل هضم بخور. کربوهیدرات پیچیده (مثل جو دوسر یا سیبزمینی شیرین) + یه منبع پروتئین سبک.
اغلب به خاطر فرم اشتباه اسکوات یا ضعف عضلات Coreه. بعضیا هم وزن رو خیلی زیاد میکنن.
راهحل: اول فرم رو اصلاح کن، Core رو با پلانک و حرکات مشابه قوی کن، و وزنه رو مرحله به مرحله سنگین کن.
تمرین پا شدیدتر از چیزی هست که فکر میکنی. فشار خون ممکنه بیاد پایین، مخصوصاً اگه بین ستها خوب نفس نکشی.
راهحل: نفسگیری کنترلشده، استراحت کافی بین ستها، و نوشیدن آب حین تمرین.
یکی از شاگردام همیشه پا رو میپیچوند. میگفت «مربی، من فقط بالا تنه میخوام».
یه روز گفتم «باشه، ولی یه ماه فقط برای تست، پا رو هم کار کن».
نتیجه؟ بعد از یک ماه نه تنها پاهاش قوی شد، بلکه سینه و بازوش هم رشد بیشتری کرده بود. تازه، توی فوتبال سالنی هم که میرفت بهش میگفتن چقدر سرعت و قدرتش بیشتر شده.
روز پا ، فقط یک تمرین نیست. یه تست شخصیت، یک چالش واقعی، و یک سرمایهگذاری برای آیندهست برای روز های پیری که نیاز به عصا پیدا نکنی.
اگه میخوای قویتر، متعادلتر و سالمتر باشی، پا رو حذف نکن.
پیشرفت واقعی جایی شروع میشه که از منطقه امنت بیرون بیای… و برای بیشتر ما، این یعنی روز پا.
اگه دوستی داری که روز پا رو به هر دلیل و بهونه ای میپیچونه به این پست رو براش بفرست
حساب کاربری ندارید؟
ایجاد یک حساب کاربری